Δυο άνθρωποι

 
Αν είδες ποτέ στη μέση του δρόμου
δυο ανθρώπους να τους πηγαίνουν με χειροπέδες
δεν αποκλείεται ο ένας να είμουν εγώ
που με ξαναστέλναν εξορία.
Και κείνο το πρωί είχα και σένα
τόσα όνειρα
για τη δουλειά που θα ‘βρισκα,
για έναν περίπατο στα φώτα και την άσφαλτο,
για λίγο ήλιο...
Και κείνος
που ξαφνικά τα σίδερα τον δέσαν στο κορμί μου
είχε και κείνος χαραγμένα τα όνειρά του
στο αυστηρό του πρόσωπο.
(Τον πήρανε χαράματα στις έξη από τη γυναίκα του).
'Οταν βλέπεις στο δρόμο δυο ανθρώπους
με χειροπέδες
μη νομίσεις τίποτα περισσότερο
μη νομίσεις τίποτα λιγότερο.
Δυο άνθρωποι.
Σαν και σένα.

Τίτος Πατρίκιος


Two Persons

If you ever saw in the middle of the street
two persons taken away in handcuffs
it's not unlikely that one of them was me
being sent back into exile.
And on that morning I had you as well
all these dreams
of the job I would find,
of a stroll amidst the lights and on the asphalt,
of some sun...
And him
who suddenly the metal tied to my body
he too had his dreams engraved
on his austere face.
(They took him at daybreak, at six, away from his wife).
When you see two persons on the street
handcuffed 
do not think anything more
do not think anything less.
Two persons
just like you.

Titos Patrikios

Amateur translation


(Picture: Quién puede pensar en él, Francisco Goya)