Η πύλη των λεόντων

Τα λιοντάρια είχαν χαθεί από χρόνια
ούτε ένα δεν βρισκόταν σ’όλη την Ελλάδα
ή μάλλον ένα μοναχικό, κυνηγημένο
κάπου είχε κρυφτεί στην Πελοπόννησο
χωρίς ν’απειλεί πια κανέναν
ώσπου το σκότωσε κι αυτό ο Ηρακλής.
Ωστόσο η θύμηση των λιονταριών
ποτέ δεν έπαψε να τρομάζει
τρόμαζε η εικόνα τους σε θυρεούς και ασπίδες
τρόμαζε το ομοίωμά τους στα μνημεία των μαχών
τρόμαζε η ανάγλυφη μορφή τους
στο πέτρινο υπέρθυρο της πύλης.
Τρομάζει πάντα το βαρύ μας παρελθόν
τρομάζει η αφήγηση όσων έχουν συμβεί
καθώς τη χαράζει η γραφή στο υπέρθυρο
της πύλης που καθημερινά διαβαίνουμε.

Τίτος Πατρίκιος

The Lion’s Gate

The lions had already departed.
Not even one in all of Greece,
except for a rather solitary, evasive
lion hiding out somewhere on the Peleponnesus,
a threat to no one at all,
until it too was slaughtered by Hercules.
Still, our memories of lions
never stopped terrifying us:
their terrible images on coats of arms and shields,
their terrible figures on battle monuments,
that terrible relief carved
into a stone lintel over the gate.
Our past is forever full, terrible,
just as the story of what happened is terrible,
carved as it is now, written on the lintel
of the gate we pass through every day.

Titos Patrikios


Translated by Christopher Bakken & Roula Konsolaki

(Picture: Etude of lion, Peter Paul Rubens)