αδερφή του θανάτου,
ουράνιο σκότος!
Πού να ξεφύγω; Από
παντού μ’ αρπάχνει
το σιδερένιο
σφιχταγκάλιασμά της.
Πάρε με πια! Δεν
έχουν τελειωμό
τα βάσανά σας,
άνθρωποι καλοί —
καλοί στους
αλλουνούς, κακοί στον εαυτό σας!
Κώστας Βάρναλης
My night
There she is, approaching, sly as a snake,
sister of death, celestial darkness!
How am I to escape? Her iron clinging
grasps me allover.
grasps me allover.
Seize me already! Your sufferings
are without an end, my good people —
kind to others, unkind to yourselves!
Kostas Varnalis
(Picture: The green death, Odilon Redon)
No comments:
Post a Comment